Atlético Madrid (titelstrijd) v Osasuna (uitgespeeld)
Als Atlético wint en Real Madrid niet, heeft Simeone met zijn team voor het eerst sinds 2014 een titel te pakken. Tegen Real Sociedad waren de twee gezichten van Atlético dit seizoen weer perfect te zien: in de eerste helft als een stormwals, in de tweede helft veel naar Jan Oblak kijken en het resultaat verdedigen. Met name Carrasco en Llorente lieten weer zien waarom ze dit seizoen zo belangrijk zijn met hun veelzijdigheid, negentig minuten lang.
Winnen van Osasuna is voor de topploegen dit seizoen gesneden koek en Atlético heeft het er nooit moeilijk tegen. Tevens is het uitgespeeld en behoed voor degradatie. Toch zou het gevaarlijk zijn om deze club te onderschatten. In de afgelopen 17 wedstrijden speelde het als een nummer 6: 28 punten uit 17 wedstrijden, terwijl het daarvoor in de gevarenzone bungelde. Een compacte, pressende ploeg met spits Ante Budimir in aardige vorm.
Athletic Club (uitgespeeld) v Real Madrid (titelstrijd)
Hoeveel blessures Real Madrid dit seizoen ook gehad heeft; ze doen nog altijd mee in de titelrace. Na de veelbesproken 2–2 puntendeling tegen Sevilla werd er donderdags zorgeloos van Granada gewonnen. Real Madrid’s middenveld regisseerde het duel weer van begin tot eind, alleen niet met Kroos. Die heeft contact gehad met een persoon die positief testte op corona. Zodoende krijgt de erg sympathieke, dit seizoen door blessures geteisterde Fede Valverde weer de kans op het middenveld. Geen Kroos, maar op zijn manier als dynamo wel een nuttige smaak naast Casemiro en keizer Luka Modric.
Zidane zal weer stapsgewijs vanuit de verdediging naar voren moeten redeneren: Athletic Club is de tegenstander. Struikelen is ongeoorloofd, anders zal Atlético over de finishlijn kunnen komen. Typisch een wedstrijd om zoals dit seizoen wel vaker 0–0 gelijk te spelen. Hoewel Real Madrid niet snel verliest van de Basken, is het wel vaak een gelijkspel of een zege met hangen en wurgen. In de Super Copa in januari kwamen de Basken nog boven. Athletic Club speelt de laatste maanden veel gelijk, verloor beide Super Copa-finales maar ze pakten met zeges op Sevilla en Atlético wel fraaie scalps. Defensieve toptrainer Marcelino weet hoe je topploegen kunt sarren en teisteren. Let op linkermiddenvelder Jon Morcillo en de dynamiek op de rechterflank met De Marcos en Berenguer. Ze maken geen kans meer op Europees voetbal, maar zullen het seizoen goed af willen sluiten.
FC Barcelona (kleine titelkans) v Celta de Vigo (minieme kans op Europees voetbal)
Van een extreem geslagen positie in de titelstrijd, naar wellicht in de hotseat, naar in 2,5 week je kansen vergooien. Anders kunnen we het seizoen van FC Barcelona niet uitleggen. Granada, Atlético en de schrik van elke topploeg Levante waren de kwelgeesten. We kunnen de wedstrijden allemaal afzonderlijk duiden, maar er zijn terugkerende thema’s: een matige defensie, een gebrek aan balans voorin qua selectiebreedte, een ‘9’ en diepgang in het spel. Daar bovenop is Barça zeer afhankelijk van Messi’s stempel op het spel. Er zijn dit seizoen genoeg (tactische) verwijten te leveren aan het adres van Koeman, maar het extreme vingerwijzen in zijn richting bevalt me niet. Hoewel Koeman zelf zich in zou moeten houden voor de media en niet paria-gedrag moet vertonen. Dat doen Zidane en Simeone zeer incidenteel; stijl en klasse.
Na twee seizoenen zwalken kan Celta de Vigo dit seizoen met een gerust hart het seizoen uitspelen. Geen angst en beven meer, in plaats daarvan nu een klein kansje nog op plek 7. Het linkerrijtje staat in ieder geval vast. Sinds de komst van Eduardo Coudet half november wordt vanuit een 4–1–3–2, met alle aanvallers die een beetje godstalent hebben, zo aantrekkelijk mogelijk gevoetbald zonder er defensief op in te leveren. Het werkt: onder Coudet presteert Celta als een duidelijke top-6 club. Iedereen doet mee in het aanvalsspel van Celta; de backs Aaron en Mallo, Brais, Tapia, Denis, Nolito, Aspas, Santi Mina en zo voort. Het zorgt regelmatig voor prikkelende duels. Zo zijn ze de enigen die Sevilla constant in open duels tot het uiterste dwingen, wonnen ze recent spectaculair met 2–4 bij Villarreal, ontsnapten ze met 3–4 bij Huesca en werd er in het weekend na het overlijden van Maradona door Aspas een ‘Maradona-achtige performance’ afgeleverd in de 3–1 zege op Granada.
Het is om bovenstaande jammer dat dit duel in een integrale speelronde is. Barça v Celta kan met de trossen los een enorm leuk duel worden.
Villarreal (Bijna over de ECL-drempel) v Sevilla (kan nog in top-3 eindigen, zeker van CL)
Ook dit is weer een affiche wat je eigenlijk full-focus zou willen bekijken. De huidige Europa League-finalist tegen de inmiddels stabiele nummer 4. Villarreal heeft een selectie waarvan voor het seizoen iedereen hen een kansje gaf om in dit seizoen de vierde plek van Sevilla aan te vallen. Dat bleek echter teveel gevraagd. Sevilla heeft in de eerste plaats een indrukwekkend stabiele defensieve organisatie, maar ze kunnen ook makkelijk doorrouleren zonder dat ze er slechter van worden. Villarreal leunt nog iets teveel op een Gerard Moreno voor de aanvallende impulsen, hoewel ook hun tactische organisatie zeer on-point is.
Naast de afhankelijkheid van Gerard Moreno is het ook wel het gebrek aan dynamiek voorin wat Villarreal vaak nekt. Er zijn wel relatief weinig tegengoals, maar het aanvalsspel is afhankelijk van Samuel Chukwueze voor de verrassing en diepte. In combinatie met een lange slopende Europa League-campagne maakt het dat Villarreal dus niet altijd constant kan presteren in de Liga, en nog even één puntje moet pakken om niet Europees voetbal mis te lopen. Op zijn minst Conference.
Sevilla is al aan een supergoed seizoen bezig met een zorgeloze vierde plaats en de zekerheid van CL-voetbal, maar het zal toch niet lekker hebben gezeten dat ze met de nederlaag tegen Athletic Club hun eigen glazen ingooiden in de titelstrijd met een Real Madrid v Sevilla op het oog later die week. Sevilla kan nog altijd in de top-3 eindigen gezien de recente struikelpartij van FC Barcelona. De ploeg van Lopetegui weet heel goed hoe ze met balbezit hun tegenstander zich kapot kunnen laten lopen, maar het als middel voor goals gebruiken vinden ze nog wat lastig. Dat is al twee seizoenen een bottleneck, dus laten we hopen dat ze daar nog eens op wat verzinnen voordat het ensemble met onder andere Koundé en Carlos uiteen worden gerukt.
