Donderdag 13 mei: 19:00 Real Valladolid v Villarreal — Degradatiestrijd vs Veiligstellen Europees voetbal
Werp een blik op de Twittertijdlijn van Real Valladolid en je zou kunnen weten wat er op het spel staat: een dans met het lot op het hoogste niveau. Fans vertellen dat ze voor altijd de Pucela (voor zover ik weet niet bekend wat dit betekent) zullen steunen. Komt er een vierde seizoen op rij op het hoogste niveau of gaan ze, zoals ze sinds 2004 al zijn, weer de heen-en-weer-club zijn?
Real Valladolid is een club zoals die er tegenwoordig veel zijn in LaLiga; compact, 4–4–2, vooral pressend als de tegenstander op hun helft komt. Dat is de eerste twee seizoenen een effectieve tactiek voor ze gebleken om te overleven, maar voor een low-budget-team wordt het dan pittiger als er een Coronacrisis overheen komt. Hoewel Valladolid snel heeft gehandeld op de transfermarkt met slimme investeringen in creatieve buitenspeler Orellana en targetman Weissman staat Real Valladolid dus 17e. Ze kunnen tegenstanders wel irriteren, kietelen, maar het is te vaak te traag in de omschakeling ondanks dat hun defensieve structuur overwegend goed is. Dat is mede de reden dat er slechts 26 non-penaltygoals zijn gemaakt. 30 zou je mogen verwachten, maar dat is zelfs dan nog op degradatieniveau ofwel niet bijzonder. De laatste tijd grossieren ze in gelijke spelen en nederlagen, opgezadeld met de momenteel langste zegeloze streak. Met Villarreal, Real Sociedad en Atlético Madrid als opponenten wacht er een zware taak om lijfsbehoud te realiseren.
Villarreal staat zevende, wat momenteel recht zou geven op Conference League-voetbal. Ze kunnen nog omhoog kijken, maar op een klein kloofje van vijf verliespunten naar beneden staat nog Celta de Vigo. Met Sevilla en Real Madrid ook nog als komende opponenten kan Villarreal dus niet blind alles op de Europa League-finale gooien, waar ze eventueel Champions League-voetbal veilig zouden kunnen stellen bij Europa League-winst. Wie de Europa League-tocht van Villarreal heeft gevolgd, weet waar dit team op gebouwd is: veel voetbalintelligente en technisch onderlegde voetballers. Met name door de as kan Emery selecteren uit een fijne poel: Pau Torres, Raul Albiol, Dani Parejo, Manu Trigueros, Gerard Moreno. De crux van Villarreal’s probleem dat ze slechts zevende staan is de invulling van de voorhoede. Alleen Samuel Chukwueze is een speler die technische vaardigheden koppelt aan veel diepte in zijn spel, wat wil zeggen dat duels van Villarreal nog wel eens statisch willen ogen wanneer de tegenstander niet de rode loper uitlegt. Winnen van Manchester United in de Europa League zal een helse taak zijn, dus stel die zevende plek veilig waarde Villarreal. Te mooi om niet in Europa te spelen.
Donderdag 13 mei: 20:00 Eibar v Real Betis — Eventuele miraculeuze ontsnapping aan degradatie vs Veiligstellen Europees voetbal
Niet zo heel lang geleden konden we de grafkist voor Eibar praktisch bestellen; op een afstandje 20e, al 16 duels op rij niet gewonnen.. en toen brak de magische meimaand aan. Aan de hand van een hattrick van de die dag briljante Kike Garcia werd Alaves met 3–0 verslagen. Acht dagen later zou daar nog eens een zege op Getafe bijkomen; een ietwat discutabele penalty in de dying seconds en dankzij een 0–1 zege is het gat met de nummer 17 plots nog maar drie punten. Is een wonder aanstaande, of is het slechts een tijdelijke opleving? De pessimist is gerechtvaardigd te zeggen dat het tijdelijk is; Getafe en Alavés maken niet de briljantste seizoenen door. Met een schema Betis, Valencia, Barça zit Eibar ook niet soepel op zijn stoel.
Ik denk dat iedereen wel weet waarom Eibar voor het hoogste niveau behouden moet blijven, maar voor de enkele onwetende hou ik nog graag een warm pleidooi: José Luis Mendilibar is een eigenzinnige trainer met hart op de tong of het nu VAR of ageren tegen geldbeluste organisaties/clubs is. Compromisloze hoge druk uitvoeren op de tegenstander en je selectie daar naar bouwen, is toch prachtig? Een kleine club zijnde met het magische Ipurua, vanuit de flat op het veld neer kunnen kijken. Baskenland is magisch. De reden dat de kink dit seizoen stevig in de kabel zit, is wel doordat de uitvoering van het succesvolle transfermodel stokte. Normaal is dat: verborgen pareltjes scouten bij andere clubs en voor een mooi zakcentje verkopen. Dat hebben ze met een hoop spelers succesvol gedaan en zo ook met Joan Jordan in 2019. Het is dan niet slim om een rits matigheid ervoor terug te halen. Leg er een coronacrisis bovenop en je zit met de gebakken peren. Daar is Mendilibar overigens ook mede debet aan. Soit; laten we hopen dat ze overeind blijven, tien keer liever dat dan het grijze Huesca of Elche. Of een club als Alaves die om de zoveel maanden sterft als opportunist.
De tegenstander van Eibar op deze donderdag is Real Betis: de tweede club van Sevilla die onderpresteren tot kunst verheven heeft. Met het budget van ruim een linkerrijtjesclub en goden als Fekir/Canales in de selectie presteerden ze het om liefst 15e eindigen in het seizoen 2019/20. Wellicht ook niet heel slim om met Rubi een trainer aan te stellen die de verantwoordelijkheid van een club met top-7 aspiraties eigenlijk niet aan kan. Manuel Pellegrini levert dit seizoen op zijn oude dag uitstekend werk om aan de immer hoge verwachtingen te voldoen. Hij had even een half seizoen nodig om Betis van een naïef voetballend team een organisatorisch stabiel elftal te maken. Misschien dat het zomaar samen heeft gevallen met de blessure van de altijd matige Bartra, wie zal het zeggen. In ieder geval was er nu met Victor Ruiz — Aissa Mandi een degelijk defensief duo; balans op het middenveld met Guido, Canales en Guardado/William, en voorin kon goed gevarieerd worden met voetbaldier Fekir als paradepaardje. De resultaten schoten de lucht in vanaf 2021; defensief werd er onBetiaans weinig weggegeven en ze staan nu ruim op een Europees ticket. Is het niet prachtig? Nu het alleen nog even verzilveren.
Donderdag 13 mei: 22:00 Granada v Real Madrid — Uitzicht op Europees voetbal verloren vs Titelstrijd
Kan Granada na twee weken opnieuw een hoofdstuk in de toch al onnavolgbare titelstrijd initiëren? FC Barcelona weet er inmiddels alles van. Granada is een soort Getafe-light; veel antics, tactisch zeer stug maar pressen doet het in nuance en schoppen doet het niet. Onder de 40-jarige coach Diego Martinez heeft Granada in een indrukwekkende snelheid promotie vanuit de Segunda, Europees voetbal en een haast stabiele plek in de middenmoot gegrepen. Seizoen na seizoen is er een volgende stap in de selectieontwikkeling gezet, waardoor ze van gratis spelers naar het portemonnee trekken voor een Luis Milla en Luis Suarez konden gaan. Er zit wel wat geld achter bij Granada, maar het is de kunst om er met beleid en tact mee te handelen. Hopelijk voor hen kunnen ze coach Diego Martinez alsnog behouden, die zijn aflopende contract nog niet verlengd heeft en op belangstelling van Valencia kan rekenen.
Real Madrid weet na het gelijke spel van Barça en de zege van Atlético wat het moet doen: drie maal winnen en dan hopen dat de stadgenoot struikelt. Zelf reist het met slechts vier verdedigers af naar Granada; Odriozola, Nacho, Militao en jeugdspeler Miguel. Heel heel veel blessures achterin, maar ook onrust want volgens Goal (namen het beruchte Messi-interview af) heeft Marcelo mot met Zidane over zijn defensieve arbeid. Ik ben toch geneigd om de kant van Zidane te kiezen hierin. Real Madrid’s middenveld en aanval zijn het probleem niet qua fitheid. Wel qua afhankelijkheid van Benzema en Kroos qua goals; zij zijn immers de enigen die doelpunten blijven leveren. Asensio deed dan zondag tegen Sevilla een duit in het zakje met een goede invalbeurt, maar eerder zeldzaam dan structureel.
Bezwijkt Real Madrid aan de spanning, lastige duels tegen Granada/Athletic Club/Villarreal? Als Real alsnog kampioen zou worden, kunnen we er ook weer niet extreem veel op afdingen. Ze hebben in de lastige duels tegen het linkerrijtje geen duel verloren en ondanks alle blessures een sterke rug gehouden. Een zwaktebod absoluut niet, dus.
