Het is nog eens geleden dat LaLiga zoveel spanning had op verschillende gebieden: wie wordt kampioen? Wie degraderen er? Wie gaan er Europa in? Met nog drie speelronden te gaan is niets een zekerheid. Alles ligt open, wending na wending. Daarom leek het me een idee om een kijkwijzer te samenstellen: wat staat er op het spel per wedstrijd, wat doet er niet meer toe? We spreken dit keer dus over Jornada 36.
Dinsdag 11 mei 19:00: Cádiz (11) v Osasuna (12) — Niets meer op het spel
U kunt naar de Coronapersconferentie kijken of u kunt Cádiz v Osasuna kijken. Het nadeel is wel dat dit het eerste duel van de komende drie speelronden is waar niets op het spel staat. Dat is best een knappe prestatie van beide coaches.
Cádiz is een eerstejaarspromovendus onder leiding van Alvaro Cervera. De havenclub uit Andalusië heeft het na 15 jaar afwezigheid simpel gehouden: het resultaat boven alles. Op voorsprong komen en dan met hand en tand een resultaat verdedigen met Alvaro Negredo als oude bekende en paradepaardje bovenin. Het racisme-incident met Diakhaby is een grote smet, ondanks de pieken met prachtige zeges op Real Madrid en FC Barcelona.
Osasuna heeft een heen-en-weer-periode gehad in het vorige decennium, maar onder de 43-jarige coach Jagoba Arrasate lijken ze met die trend te willen breken. Daar het vorig seizoen als eerstejaarspromovendus al sterk eindigde met een 10e plek, zijn ze in het vervolgseizoen iets minder maar wel stabiel. Dat klinkt grijs, maar na het verspelen van 41 punten in de eerste seizoenshelft zag het er niet rooskleurig uit. Osasuna hield vertrouwen en sindsdien presteren ze als een top-7 club. Ten opzichte van vorig seizoen leverden ze met de energieke topback Estupinan en spits Chimy Avila veel specifieke kwaliteiten in; dit seizoen was het meer een collectieve prestatie, dus extra knap. Vanuit een compacte organisatie in variabele systemen drukzetten op de tegenstander met het liefst direct voetbal, leuk concept. Jammer dat het verbouwde El Sadar nog niet vol heeft kunnen zitten. De band tussen club en fan is daar innig.
Dinsdag 11 mei 20:00: Elche (19) v Deportivo Alavés (16) — Degradatiekraker
De degradatiestrijd was al spannend; door twee zeges van Eibar op Alavés en Getafe loopt de zinderende spanning nog meer op. We staan voor een knallend einde. De volgende episode in deze thriller is Elche tegen Alaves. De twee ploegen die zo ongeveer beiden onderliggend het slechtste spel laten zien.
De toevalspromovendus Elche keerde na zes jaar terug op het hoogste niveau. In 2015 degradeerden ze ondanks een 13e plek vanwege fiscale wanorde. Na vijf jaar promoveerden ze in augustus 2020 terug, min of meer per toeval. Coronagate, resultaatvoetbal in de play-offs. Met een maand voorbereidingstijd moest de Argentijnse eigenaar Bragarnik dus snel handelen. Hij bracht een eigen coach en veel Argentijntjes in, maar echt veel identiteit heeft dit team nooit op kunnen bouwen. Er was wel een goede seizoensstart, maar de onderliggende cijfers voorspelden weinig goeds; een keiharde downfall kwam. Na 16 duels zonder zege werd coach Jorge Almiron ontslagen en kwam Fran Escriba ervoor terug. De ervaren trainer was in 2015 ook coach toen ze 13e eindigen. Er werden wel meer zeges geboekt, maar nog steeds werd er als een nummer 20 gepresteerd. Elche creëert veel te weinig, Elche krijgt gemakkelijk goede kansen tegen. De enige speler met een béétje creativiteit is Fidel, maar verder valt er moeilijk door Elche’s duels heen te komen. Of ze nu een short-passing of directere tactiek kiezen. Weinig vreugde en individuele kwaliteit. Ik zie de toegevoegde waarde in zowel clubidentiteit als selectie niet en zou niet rouwen om een degradatie.
Deportivo Alaves is typisch een club die weer eens degradatie nodig heeft om de zaken op een rijtje te zetten. In hun vijfde LaLiga-seizoen blijven ze immer impulsief. Coach na coach wordt aan de kant gezet om de Primera-status niet in gevaar te brengen, terwijl de invloeden van keeper Fernando Pacheco en ‘steraanvallers’ Lucas Perez en Joselu van belang zijn om te overleven in LaLiga. Veel meer zit er niet in deze selectie. Meevoetballers, degelijkheid, een enkele uitgesproken ‘sterspeler’ en there you go. De lijn mist; wat is de identiteit, waar wil Alavés heen? Aanvallen, verdedigen, ertussenin toch weer naar voren. Na vijf jaar mag dat toch inmiddels wel duidelijk zijn, maar nee. Binnen een jaar zit Alavés alweer aan zijn vijfde coach. Ook zij mogen degraderen.
Dinsdag 11 mei 22:00: Levante (14) v FC Barcelona (3) — Uitgespeeld vs Titelrace
Wat als ik zeg dat Levante v FC Barcelona vorig jaar in 3–1 eindigde? En in 2017/18 in 5–4? Je zou kunnen stellen dat ondanks de extreme budgettaire verschillen Levante nog best in de smiezen heeft hoe ze Catalanen kunnen verslaan. Al die tijd heeft coach Paco Lopez ook op de bank gezeten. Dit seizoen hadden ze elkaar kunnen treffen in de Copa-finale, hadden. Een verlenging was Levante, stadgenoot van Valencia, verwijderd van een finale, vele tranen volgden.
Levante speelt voor het vierde seizoen op het hoogste niveau sinds de promotie in 2017. Veel budget herbergen ze niet, maar ze weten desondanks slagvaardig te handelen op de transfermarkt en komen met bij vlagen flitsend countervoetbal niet meer in de problemen tegen degradatie. Morales en Roger als befaamd spitsenduo voorin; de flitsend snelle buitenspeler Jorge De Frutos als revelatie dit seizoen. Het probleem van Levante is wel dat ze vooral goed zijn als de tegenstander graag de bal wil hebben of agerend speelt. Flitsend zijn tegen Real Madrid (1–2 winst) of Atlético (1–1 gelijk, 1–2 winst) kan aan de andere kant 0–1 verliezen bij Elche of 0–2 verliezen van Huesca zijn. Sinds het mislopen van de Copa-finale begin maart hebben ze maar twee keer gewonnen (Valencia, Eibar) en zijn ze het kwijt. Voor een club met het 19e salarisbudget geen schande, maar je hoopt dat ze zich nog één keer oprichten voor het een troosteloos einde wordt.
FC Barcelona was tot de Clásico aan een geweldige ongeslagen streak bezig, mengde zich vanuit geslagen positie toch weer in de titelstrijd… en toen sputterde het motortje weer. De Clásico werd verloren, Granada won in Camp Nou, Atlético hield Barça op 0–0. Zodoende moeten Atlético en Real Madrid punten verspelen en Barça blanco blijven. Hoe komt het dat Barça toch weer choket in het zicht van de haven?
Het probleem voor Koeman lijkt te zijn dat alleen Messi en Griezmann structureel voor goals lijken te zorgen. Ter vergelijking: bij Atlético kunnen Suarez, Llorente, Correa, Félix en Carrasco. Een pure spits is er wel in Camp Nou maar met Braithwaite stelt dat weinig voor. Daarnaast er zijn behalve Ous geen échte flankspelers beschikbaar; je mist de al het hele seizoen geblesseerde Ansu Fati. Ja, dan valt het stil. Atlético-thuis in de eerste helft was daar exemplarisch voor. Het middenveld Pedri, De Jong, Busquets werd goed vastgezet; Messi en Griezmann konden voorin hun ei niet kwijt, de backs Alba en Dest stonden vast en konden niemand diep sturen. Kortom: drama. Dat ondanks flitsende wedstrijden zoals tegen Valencia. Kan dit probleem verborgen worden tegen Levante, Celta en Eibar? Eigengereide ploegen met een duidelijke identiteit.
