LaLiga-overdenking (7) — Granada en Villarreal #nogsteedsineuropa
8. Granada — 48 verliespunten
Vier jaar terug was denken aan Granada denken aan interimcoach Tony Adams die als een debiel op het trainingsveld bewoog. Sindsdien is Granada onder dezelfde eigenaar, Rentao Yi, veel degelijker beleid gaan voeren. Sinds de club uit Andalusië op het tweede niveau speelde, werden opeens stuk voor stuk logischere keuzes gemaakt. Vooral vanaf de zomer van 2018, toen de destijds 37-jarige Diego Martinez werd aangesteld als coach, alsmede in het spelersbeleid.
Er werd voor weinig geld gedurende twee seizoenen Segunda 2017–19 geïnvesteerd in kwaliteit (117k en 585k voor een waslijst gratis spelers en huurdeals). Kijk naar de gratis aanwinsten van begin ‘17/18, het seizoen na degradatie, en je ziet dat Germán, Victor Diáz, Quini, Montoro, Puertas allemaal nog een regelmatige rol in dit team spelen en niet zonder belangrijk te zijn. Het seizoen erop zou Vadillo (assistkoning voor Granada in het promotieseizoen) gratis overkomen en werd met Fede Vico eveneens een belangrijke speler worden gehuurd die later definitief werd gekocht.
Kijk naar de transfers in de zomer na promotie en zie: Domingos Duarte, Darwin Machís, Eteki, Soldado, Gonalons, de gehuurde en als schaduwspits cruciale Carlos Fernandez & middenvelder Yangel Herrera, de opgeleide Carlos Neva. Begin 2019 het huren van Foulquier. Allemaal voor een seizoen als promovendus dat zou uitmonden in op een haar na geen Copa-finale, later wel in wonderbaarlijk Europees voetbal.
Kijk naar de transfers in de meest recente zomer: Luis Javier Suárez (talentvolle spits, sterk in de Segunda), Luis Milla (sterk in de Segunda), Jorge Molina, de gehuurde Kenedy. En het slaagt allemaal, het maakt sense. In hun tweede seizoen na promotie staan ze tijdens de maartbreak opnieuw in het linkerrijtje en zien ze zichzelf terug in de kwartfinale van de Europa League tegen Manchester United.
Inmiddels is oud-Emery-assistent en Sevilla-kenner Diego Martínez 40 jaar, maar als coach heeft hij zichzelf wel op de kaart gezet alsmede Granada. Met een best veelzijdige, uitgebalanceerde selectie lijkt hij terug te vallen op een compacte organisatie om van daaruit de beste aanvalsstrategie te kiezen: gecontroleerd de opbouw van de opponent onder druk zetten, fysiek spelen via Soldado en anderen door de lucht, met Puertas/Machis/Soro/Kenedy over de flanken toeslaan. Onderliggend valt er het een en ander op aan te merken in de Liga dit seizoen, hoewel het drukke schema daar een meer dan geldige reden voor kan zijn. Vooral in knock-out-duels laat Granada van zich horen: op een haar na de Copa-finale in 2020, in 2021 dichtbij een stunt tegen Barça; in de Europa League door de poulefase heen tegen onder andere PSV en daarna Napoli/Molde wippen.
Hoewel er een brede middenmoot bestaat in Spanje is het best knap dat Granada na 28 duels maar 49 punten heeft laten liggen en negende staat. Echt consistent zijn de resultaten begrijpelijkerwijs niet. Door een druk schema raken spelers overbelast én niet geheel onbelangrijk wisselt Diego Martinez veel door om spelers fit te houden zolang het kan, maar het zorgt ook voor een gebrek aan automatismen in opstellingen. Voor Europese debutanten in een door Corona verschrikkelijk druk schema een dit seizoen te billijken excuus, terwijl de Granada-aanval veel compenseert door verschrikkelijk effectief te zijn. Er kan worden gewonnen van Athletic Club, Sevilla, Betis en Real Sociedad maar ook net zo goed een nederlaag of puntverlies worden geleden tegen Huesca, Valladolid. Het golft zeg maar op en neer. Het zal voor een zorgeloos Liga-seizoen zorgen, maar nog eens een Europees avontuur volgend seizoen lijkt met zeven punten achterstand op de gevestigde top-7 ver weg. Te meer als we naar.. het schema kijken.
Granada’s speelschema
Europese clashes tegen United; duels tegen Villarreal, Sevilla, Barça, Betis, Real Madrid die állemaal in vorm zijn. Dat geeft nog minder uitzicht op enige Europese hoop. Dan maar een plek in het linkerrijtje verdedigen?
De smaakmakers
De 23-jarige Venezolaan Yangel Herrera wordt al twee seizoenen gehuurd van Manchester City. Als defensieve middenvelder werkt hij zich tactisch het schompes, maar is hij ook aanvallend en vooral door de lucht belangrijk. Veel passen doet hij niet, maar heeft een degelijke dribbel en pass naar voren. Hij is per seizoen bij ongeveer 5 goals betrokken. Helaas pakt hij veel gele kaarten, maar het zij zo. Voetbalt hij volgend seizoen ergens anders dan bij Granada, zijnde eigendom van de Citizens?
De 28-jarige Darwin Machís is eveneens 28 jaar, maar een zeer behendige buitenspeler met dribbels en schoten. Tactisch doet hij niet enorm veel in dit Granada, maar goed voor zo’n 10 tot 15 goals per seizoen. Nu in totaal 4 goals en 6 assists, in 19/20 7 goals en 7 assists.
De drie spitsen van Martinez; Suarez, Molina en Soldado.
- De zomeraankoop Luis Javier Suárez is een spits van het simpele soort; balletjes afwachten en razend effectief zijn. Vooral door de lucht sterk. Zonder constante basisplek en wenperiode is vijf goals in 1.169 minuten een degelijk begin voor hem.
- Jorge Molina viert op 22 april zijn 39e verjaardag alweer. Na vier jaren Getafe met 46 goals en 16 assists ging hij het nog maar eens transfervrij proberen bij Granada. Technisch op zijn oude dag nog in orde; iets minder goals dan normaal maar door de lucht ook een wapen. Van alles wat en een begrip in LaLiga.
- Roberto Soldado doet ook alweer 16 jaar mee in Spanje. Dit seizoen speelt hij voor zijn doen weinig minuten, maar met 6 goals scoort hij toch iedere twee wedstrijden een goal dit seizoen. Goals, Grinta, keelgrijpen, tactische kunde en door de lucht degelijk. Hoewel bijna 36 jaar nog nuttig genoeg voor elke club.
7. Villarreal — 41 verliespunten
Niet lang nadat Javi Calleja Villarreal naar de 5e plaats in LaLiga leidde en de club zijn helden Cazorla en Bruno Soriano uitzwaaide, nam Roig de beslissing om afscheid te nemen van Calleja en Unai Emery aan te stellen als hoofdcoach voor drie seizoenen. Zo’n keuze spreekt, nee blaakt van ambitie. Dat soort gevoelens gingen eigenlijk met iedere zomerzet meer leven: Kubo huren van Real Madrid, voor vriendenprijsjes Coquelin en wereldvoetballer Parejo ophalen bij duiventil Valencia, de seizoensrevelatie van ‘19/20 Estupiñan kopen van Watford als linksback. Nee, niemand durfde er aan te twijfelen dat Villarreal met Emery als coach de vierde plek van Sevilla kon gaan aanvallen. Incluis mezelf, overigens. Met Emery zou je ook vanzelfsprekend mee moeten doen in de strijd om eindzege in de Europa League, toch?
Aanvankelijk wilde Unai Emery een 4–4–2 initiëren met Coquelin en Parejo als controleursduo, maar al vroeg zou blijken dat dit niet samengaat met de ideeën die Emery heeft. Hoog drukzetten met zo’n duo en een wat a-typische samenstelling voor Villarreal leverde een keiharde veeg van Barça op; 4–0, terwijl ze na rust rustig aan het uitbollen gingen. Coquelin zou buiten de boot vallen; Emery ging naar een 4–3–3 met Iborra als zes, Parejo en Coquelin als begaafde meer vooruitgeschoven middenvelders. Het gaf Emery veel defensieve zekerheid, maar in aanvallende zin lagen er nog wat vraagstukken op tafel. Met Gerard Moreno, Kubo en Chukwueze waren er drie voetballers die het liefst vanaf rechts spelen; Alcacer sukkelde met blessures; wie moeten de linkerflank vullen: Pedraza en Moi? Estupinan en Moi? Pedraza en Estupinan? Dan kwam tot overmaat van ramp er ook nog eens een zware blessure voor Iborra bij, weg was zijn spil/controleur. Capoué moest komen in de winter.
Villarreal zou lang Sevilla in de hek nijgen, maar halverwege januari kwam er zand in de motor. Mede door de afwezigheid van Gerard Moreno, de onbetwiste superster en rechtsvoor die van daaruit normaal gesproken naar binnen zou trekken. Gaspar of Pena die er dan zou overheen klappen. Het lukte Villarreal daarna een tijdje niet te winnen in de competitie, en in de Copa-kwartfinale werd er nog eens verloren van Levante. Granada, Huesca, Real Sociedad, Elche, Betis waren ze allemaal te slim af. Nu Gerard Moreno weer fit is en de Europa League begint, betert het vormpeil van Villarreal meteen. Net als dat de afwezigheid van de snelle listige Chukwueze Villarreal veel voorspelbaarder maakte; die was nu weer fit. Resultaat: een soepele rit naar de kwartfinales van de Europa League, maar een straatlengte achter op Sevilla en zevende achter Real Sociedad en Betis.
Emery is voor subtoppers een uitstekende trainer, maar ondanks zijn aanvallende stijl en tactische kwaliteiten maakt hij af en toe nog best aparte keuzes. Neem Villarreal v Real Madrid waar hij pas laat verrassing en diepte op het veld gooide en dat alsnog een 1–1 opleverde gelukkig voor hen; neem Valencia v Villarreal waar hij enorm defensief wisselt. Het is best vreemd dat Villarreal met een as waar je u tegen zegt (Asenjo, Pau, Albiol, Parejo, Trigueros, Gerard Moreno) nog moeite heeft om goed uitgespeelde kansen te creëren. Dat Chukwueze en, hoewel door blessures geteisterd, Alcacer de enige spelers zijn die veel diepte in hun spel hebben op de eerste meters achter de laatste lijn zorgt voor een status quo: vaak veel controle, dus defensief krijg je weinig tegen maar je creëert ook niet veel. Hoewel Villarreal een klein stadje blijft, hebben ze een hoog salarisbudget van 142 miljoen euro en moet het vast mogelijk zijn om dat diepteprobleem voor ‘21/22 op te lossen.
Het speelschema
Villarreal staat twee punten achter Real Sociedad en Real Betis, die plek 5 en 6 bezetten. Wanneer Athletic Club de Copa wint, zou Villarreal dus de top-6 in moeten klimmen om Europees voetbal te halen.. of ze winnen netjes de Europa League: dat kan ook.
In de competitie heeft Villarreal nog een lading vervelende hordes te gaan: Granada, Barça, Levante, Sevilla, Real Madrid zijn allemaal teams waar geen ploeg graag tegen speelt: Granada en Levante zijn listig en onvoorspelbaar, de anderen zijn gewoon zeer goed/stabiel. En hoe gaat de Europese campagne doorwerken?
Met andere woorden: Villarreal heeft de kwaliteit en de trainer, maar een situatie waarin Villarreal zonder Europees voetbal staat in ‘21/22 is niet geheel onmogelijk.
De sterspelers
Gerard Moreno, bijna 29 jaar, maar de erkenning voor het oeuvre van deze man komt nu pas. Hij leverde al langer structureel goals bij Mallorca en Espanyol maar doet het na een matig 2018/19 nu al twee seizoenen achtereen bij Villarreal. Wat kan deze man niet? Gerard Moreno kan afwerken, hij kan assists geven, géweldig passen, mannetjes uitspelen, defensief ‘genoeg’ bijdragen. Wat een man, wat een man. Dit seizoen in alle competities al 20 goals en 9 assists. Wellicht dat hij nog één finale stap kan maken naar de top, maar we genieten met alle liefde in stilte van zijn prachtwerken bij Villarreal. Hoewel ze iets minder afhankelijk van hem mogen zijn, wat mij betreft.
Dani Parejo, bijna 32, in de zomer nog in tranen op Zoom omdat Valencia de club van zijn dromen hem wegpestte op lafhartige wijze. Verder gaat meneer dit seizoen vrolijk door met een metronoom zijn. Soms kan hij enorm afwezig zijn, maar het andere moment doet hij als middenvelder weer iets geniaals zonder enorm veel zweet te genereren. Defensief niet extreem bijzondere cijfers; Parejo heeft vooral liefde voor de bal. Vooral vertaald in assists, kansen voor anderen en soms een prachtig ziedend schot als tegen Real Sociedad. Zolang hij nog voetbalt mogen we ook hiervan genieten met het liefst hoofdletter G.
Pau Torres is net 24 jaar, maar al twee seizoenen een stabiele centrale verdediger als duo met Raúl Albiol. Bij Spanje speelt hij doorgaans, als iedereen fit en blij is, ook als duo met Sergio Ramos. De top achtervolgt hem. Wie is Pau Torres? Een centrale verdediger die vooral bekend staat om zijn geweldige opbouwkwaliteiten en zijn voetbalslimheid daarin; pass, dribbel, passeeracties/wendbaarheid. Alleen defensief moet hij nog groeien, maar het is een genot om te zien.
Niet de eerste beste speler die in je opkomt, maar hier ook een ode aan Manu Trigueros. De 29-jarige middenvelder voetbalt al zijn leven lang bij Villarreal en staat er altijd sinds 2013/14. Net als Parejo een voetballer in de letterlijke zin. Pikt zelf af en toe een doelpunt mee, maar kan verschrikkelijk goed voetballen als klein sympathiek opdondertje. Kan goed drukzetten, maar defensief doet hij verder niet veel. Maakt me geen hol uit, want hij is zo belangrijk als schakel tussen defensie en aanval. Dribbelen is niet zijn specialiteit, vooral passen en positioneel slim bewegen.
Je merkt het al; Villarreal zit ondanks het gebrek aan structureel leuke wedstrijden vol met prachtige voetballers. What if Villarreal’s transferzomer in 2021 coherent blijkt te zijn? Halen ze de EL-finale?
