We hebben even op adem mogen komen voor twee maanden, maar het nieuwe seizoen staat dan eindelijk voor de deur. Op vrijdag 12 augustus trappen we om 21:00 het seizoen af met Osasuna v Sevilla. Het startsein voor een ‘net’ wat ander seizoen dan we gewend zijn, door het WK2022 in Qatar. Wat dat allemaal op gaat leveren, zien we dan wel. Tot november zijn we in ieder geval bezig met clubvoetbal.
De komende twee weken probeer ik over elke club een stukje te schrijven, en tenslotte een eindstandvoorspelling te doen. Dit ‘hoop’ ik in 3 á 4 stukjes te doen. De markt is nog te onrustig om zinnige predictions te doen op 1 augustus, dat komt later wel. Vorig seizoen zagen we Real Madrid met eenvoud kampioen worden. Komend seizoen kan dat door de dubieuze spending drift van FC Barcelona wel eens anders worden.
N.b.: in vergelijking met 2020/21 heb ik drastisch minder voetbal gekeken in 2021/22 dus misschien is het niet altijd even volledig of diepgaand als gewend.
FC Barcelona
Voor esthetici die graag naar FC Barcelona kijken, zijn het lastige tijden. De club die de voetbalkijker talloze memorabele avonden bezorgde, is moreel en financieel vervallen. Iedere keer dat Més que un Club in de mond wordt genomen, is dat eerder een lelijk dan mooi teken. De realiteit wordt niet geaccepteerd; er wordt weggevlucht omdat ze niet onder ogen gezien wil worden. Door allerlei immateriële rechten te verkopen en de schulden te herstructureren, schuiven ze de problemen voor zich uit. Hoewel de schuld in de biljoen loopt, worden spelers aan de lopende band en voor veel geld aangetrokken. Met de pesterijen jegens Frenkie de Jong wordt het lelijkste gezicht getoond. Terwijl we afwachten of de spelers daadwerkelijk mogen worden ingeschreven, kunt u deze explainer als leidraad gebruiken om de (on)zin beter te begrijpen.
Als we de lelijkheid even buiten beschouwing laten, zien we dat FC Barcelona wel in rap tempo de lessen van vorig seizoen leert. De defensie wordt bijvoorbeeld met het aantrekken van de jonge alleskunner Jules Koundé (en waarschijnlijk nog Azpilicueta) van een geweldige kwaliteitsimpuls voorzien, terwijl de ervaren Azpilicueta in de coulissen ook klaar staat. Het zijn 1-op-1 directe versterkingen, maar ook Sergio Busquets zal het rust geven dat hij met Koundé en Araujo nu sterren in zijn rug heeft die met veel meters in de rug kunnen verdedigen.
De komst van Robert Lewandowski is uiteraard de grote klapper van de zomer. Hoewel de Poolse superspits snel 34 wordt, is hij op de korte termijn een garantie voor minstens 30 goals in het seizoen. Let wel, vorig seizoen maakte Barça slechts 68 goals. Met het aantrekken van Raphinha en het verlengen van Ousmane Dembélé ontstaat er wel een interessante situatie die Xavi moet managen. Hoe ga je Fati, Ferran, Raphinha, Dembele, Lewandowski en Aubameyang het hele seizoen tevreden stellen?
Het talentvolle middenveld, dat met Kessié is aangesterkt, is dan nog onbesproken. Het laat de luxe van Barça zien die in korte tijd is ontstaan. Xavi heeft alle middelen om de pijnpunten van vorig seizoen te verhelpen, en verschillende topindividuen die een goal kunnen maken of voorbereiden. In de strijd tegen de werken van Benzema en Vinicius Junior is dat een prettige luxe, terwijl de verdediging komend seizoen vast niet zo simpel 38 goals tegenkrijgt.
Real Madrid
Against all odds: het afgelopen seizoen was een memorabele voor de Koninklijke. Toen Ancelotti in juni 2021 werd aangesteld, vertrok Ramos en was er een defensief georiënteerd team achtergelaten door Zizou. Dat team leunde sterk op een goddelijke Benzema. Al in 2020/21 wisten connaisseurs dat hij een hoog niveau aantikte, wat hem ook een Franse EK-selectie opleverde. Toch bleek het nog béter te kunnen. 2021/22 was een waar Benzema-seizoen, wat de Liga en Champions League opleverde. Zijn karavaan trok heel Europa door, de ene goal nog mooier en memorabeler dan de ander. Trok hij samen met Camavinga, Rodrygo en Vinicius de wedstrijden over de streep voor Real Madrid, staat er dit seizoen een nog groter beest te wachten. FC Barcelona is onder aanvoering van Benz’ grootste tegenkracht Lewandowski hard opweg om een geduchte concurrent te worden.
Bij zijn aanstelling zei Carlo Ancelotti vorig jaar dat hij vooral meer doelpunten van zijn aanval verwachtte. Immers; alleen Benzema zorgde voor de goals. Een jaar later kun je stellen dat alleen Vinicius Junior (17 goals en 10 assists), die zijn spectaculaire doorbraak beleefde, heeft opgepakt en in mindere mate Asensio (10 goals). Dit jaar zal Rodrygo moeten laten zien dat het sterke slot van zijn seizoen een goede voorspeller voor het nieuwe seizoen is. Als je kritiek mag hebben op Real Madrid na vorig seizoen, is de afhankelijkheid van de grote Benzema en Vinicius Junior wel het meest gerechtvaardigd.
Dat Courtois, Benzema en Vinicius de kar trokken, is geen geheim. Dat het een zo succesvol seizoen werd, is deels aan hun te danken. Het zou te simpel zijn om het daar alleen op af te schuiven. Alaba en Militao vormden namelijk een ijzersterk centraal duo achterin, juist in het seizoen nadat Ramos en Varane vertrokken. De rest is geschiedenis, waar men dacht dat Real Madrid in grote problemen zou komen. Ook ik stond in mijn hemd. Zeker omdat de spoeling erachter nogal dun was met alleen Nacho en Vallejo. Gelukkig anticipeert Real Madrid hier voor het komende seizoen op met de transfervrije komst van Antonio Rüdiger.
Courtois, Modric, Kroos, Casemiro, Benzema, Vinicius Junior.. het zijn de verwachte namen die de kar trekken en de Koninklijke succes brachten. Toch is het interessant om te benoemen dat de jonge garde een belangrijk aandeel had in memorabele comebacks. Camavinga en Rodrygo draaiden meermaals duels om na hun invalbeurten. Dit moet Ancelotti geruststellen om komend seizoen te kunnen rouleren met namen. Zeker omdat Tchouameni voor minstens 80 miljoen euro is overgekomen van Monaco. Samen met Camavinga nu twee jonge alleskunners op het middenveld, terwijl de oude vossen nog niet gestorven zijn.
In de strijd tegen FC Barcelona heeft Real Madrid bewezen nog duizenden betrouwbare wapens te hebben, maar de doelpunten moeten van meer mensen dan alleen Benz en Vini komen. Voetbal is een marathon, namelijk. Je moet het hele seizoen er staan. Voor Ancelotti is het te hopen dat de komst van Lewandowski Benzema tot nog grotere, ondenkbare hoogten zal doen stijgen. Barça heeft wellicht net meer individualisten, maar zullen tactisch misschien iets minder betrouwbaar zijn. Ook in de slotfase van het vorige seizoen begingen ze slippertjes tegen de Cádizjes en Rayo’s van deze wereld.
Atlético Madrid
Toen ik op de slotdag van de transfermarkt vernam dat Griezmann naar Atlético ging, dacht ik dat ze een geweldige zet voor titelprolongatie deden. Alleen de centrale verdediging leek wat dun bezet; voor de rest een geweldige selectiebreedte met geweldige individuen. Dat zou Simeone toch niet kunnen verpesten? Griezmann samen met Suárez voorop, zo complementair; de diepte van Llorente, de pendelende Lemar, de passing van Koke/DePaul/Trippier..? Nee, nee, nee. Hoewel Lemar sterk aan het seizoen begon, mondde het uit in het slechtste seizoen van Atlético onder Cholo Simeone. Oblak die 43 keer moet vissen, dat klinkt als een slechte grap maar het is toch echt waar. Atlético was verre van zichzelf.
Een van de belangrijke oorzaken is de rol die Trippier tot zijn transfer naar Newcastle United had. Hij was tegelijk van levensgrote waarde als rechterwingback, maar hij hield de hele basiself in stand. Als hij wegviel, moest Atlético meteen schuiven met Llorente of wie dan ook. En laat Llorente’s specifieke taak als diepgaande middenvelder ook weer cruciaal zijn. Een eindeloze kettingreactie die door Trippiers vertrek nooit het hoofd geboden kon worden. Ook de matige selectiebreedte centraal achterin speelt mee, nota bene in een driemansverdediging. Te vaak heeft Kondogbia als improvisatieverdediger moeten fungeren omdat dan wel Savic, Gimenez of Hermoso absent was. Speelt het ook mee dat alleen Koke als ‘controleur’ op het middenveld niet genoeg kan zijn? De basiself was bijna nooit hetzelfde; ook voorin niet. Luisito was niet meer de Luisito van weleer, Griezmann kon niet aarden, Lemar was sterk maar geblesseerd. En.. er zat ook gewoon pech bij achterin. Atlético zou, verwacht, 29 goals tegen hadden moeten krijgen maar het werden er 43! Dat is ook pech, ergens.
Wat doet Atlético deze zomer om de pijnpunten aan te pakken? Nahuel Molina is in ieder geval als rechtsback overgekomen van Udinese, waar ze (momenteel) Arias nog als back-up hebben. Verder kocht Atlético Witsel: een goede versterking voor het middenveld, wat impliceert dat ze ‘accepteren’ dat er soms naar achteren geschoven moet worden met Kondogbia en de controle op het middenveld blijft. Wel een heel indirecte oplossing, maar ach. En hoe gaan de goals van Luis Suárez vervangen worden? Vooralsnog loopt Alvaro Morata er nog rond.
Slechter dan vorig seizoen kan Atlético niet, veel meer pech kan niet. Atlético zal terugslaan met de bakken aan talent die ze nog altijd hebben, maar de vraag is wel ‘hoe ver’ ze achter Barça en Real Madrid zullen eindigen.
Sevilla
Het belooft een spannend seizoen te worden bij Sevilla. Na drie jaren stabiliteit, top-4-plekken en succes in de Europa League doemen er pijnpunten en schuring op. Het veelgeroemde centrale verdedigingsduo Koundé — Carlos is vertrokken, er was een teleurstellende tweede seizoenshelft en tot overmaat van ramp kreeg Sevilla met 6–0 op de broek van Arsenal. Voorbereidingen zeggen lang niet alles, maar gezien de ontwikkelingen vorig seizoen past dit in een trend.
Lopetegui smeekte al om aankopen, wat gezien alleen Marcao en Rekik centraal achterin gerechtvaardigd is. Alleen was ook met Koundé en Carlos het spel voorspelbaar; het duurde sinds de komst van Lopetegui twee en een half jaar voor er scheurtjes in het betonvoetbal (veel balbezit, risicoloze passing) en defensieve fort kwamen. Het leverde lang resultaat op, maar sinds de laatste maanden is er een giftige bodem gecreëerd in Nervión. Je zou kunnen zeggen: dit heeft de potentie om het eerste ontslag van het nieuwe seizoen op te leveren.
Ook qua doelpuntenproductie heeft Sevilla achter de oren te krabben. Met afgelopen seizoen ‘slechts’ 53 goals voor, lopen ze 9 goals achter op Real Betis, Villarreal, Atlético Madrid, FC Barcelona en Real Madrid. En zelfs 53 goals was teveel volgens de expected goals; je zou 44 goals hadden mogen verwachten. Gezien de oogtest is dat niet vreemd. Alleen al aan het begin van het seizoen won Sevilla wonder boven wonder bij Getafe-uit met 0–1, terwijl dat een afschuwelijk slechte wedstrijd was.
Sevilla won in 2022 maar zeven van haar 20 competitieduels. Hoewel ze met 32 punten het vergelijkbaar met Villarreal, Real Sociedad en Real Betis deden, zijn er veel voortekenen dat het komend seizoen minder kan worden. Lopetegui houdt van dubbelbezette selecties, dus vooral achterin moet Monchi aan zijn wensen tegemoet komen. Centrale verdedigers en een linksback zijn nodig. Sevilla heeft een volle aanval en middenveld; dus als ze zouden willen ‘upgraden’ moeten er mensen weg. Alleen zijn er nog weinig concrete geruchten deze zomer. Misschien dat dat na de incassering van het Koundé-geld anders wordt.
Monchi en Lopetegui hebben werk te verrichten, opdat de bom niet barst. Anders staat een Champions League-ticket komend seizoen duidelijk op de tocht.
Real Betis
We staan aan de vooravond van het derde seizoen van Manuel Pellegrini in Benito Villamarín.
Op 16 september wordt de vermaarde Chileense coach 69, maar onlangs verlengde hij zijn contract nog tot 2025. Het is duidelijk dat Pellegrini op zijn plek zit, en geef hem eens ongelijk. Ondanks dat Betis iedere window elk dubbeltje moet omdraaien om aan de financial fair play-regels te voldoen, wordt vakwerk afgeleverd. Na een knappe zesde plaats in 2021, werd er afgelopen seizoen de vijfde plaats behaald en ook nog eens de Copa Del Rey gewonnen.
Presteren met dit Betis is geen sinecure. Al sinds de vierde plaats en bekerwinst in 2005 zwalkt de club en doet het nooit recht aan haar eigen verwachtingen. Samen met Antonio Cordon, die Pellegrini nog kent van zijn tijd bij Villarreal, vormt hij een perfect technisch duo. Ook in de wisselvallige tijden was het credo #AlwaysWatchBetis, maar nu heeft Pellegrini er stabiliteit aan toegevoegd. Er is altijd een goede restverdediging en druk op de bal. Met Guido en William in de rug van Canales, Fekir en Juanmi is er voldoende recept om de individuele klasse te laten zegevieren.
De grote vraag voor dit Betis is: kan het beter (lees: een CL-ticket halen)? De grote bottleneck voor dit Betis is dat de financiële huishouding ze tegenhoudt. Nog steeds hebben ze te maken met de regels van LaLiga, waardoor doorgroeien op korte termijn lastig is. Vaak moeten ze het hebben van transfervrije aanwinsten, soms is er ruimte voor een grote investering. Alhoewel ze centrale verdediger Luiz Felipe transfervrij ophaalden bij Lazio, hebben ze deze zomer acht miljoen euro neergelegd voor de 21-jarige rechtsbuiten Luiz Henrique uit Brazilië. Ook werd de koopoptie van 10 miljoen euro op huurling Willian José gelicht. Ze geven Betis meer body, vulling, maar het is nog niet in het segment waarvan je denkt: “Bam, die top-4 wordt aangevallen.”
Betis, een club van verwachtingen en kritische fans. Met Pellegrini komen ze aan hun trekken, maar afvlakking lijkt een dreiging op de korte termijn.
