16. Real Mallorca
Net als Espanyol keerde Real Mallorca vorig seizoen meteen terug na degradatie naar de Segunda. En je zou ook kunnen stellen dat ze op vergelijkbare wijze dat bewerkstelligd hebben. Net als Espanyol zorgde Mallorca er onder Luis Garcia voor dat allereerst vanuit een heel compact blok geopereerd werd en op gerichte momenten gecounterd werd. Vechtvoetbal pur sang. In tegenstelling tot Espanyol had Mallorca alleen een mindere selectie. Het werd na een leuke openingsmaand vooral vechten tegen degradatie.
Daarbij moest Luis Garcia ook plaats maken voor de ervaren trainer Javier Aguirre, wiens concept niet heel veel verschilt. Wellicht iets fysieker en directer in de aanvalsaanpak Op de laatste speeldag speelden ze zich pas veilig door met 0–2 te winnen bij Osasuna. Een belangrijke speler in die laatste periode was de spits Vedat Muriqi. Hij kwam als huurling van Lazio over, en wordt door velen met argusogen bekeken. Hij staat te boek als een horrorspits. Maar voor Mallorca waren zijn 4 goals en 3 assists voldoende om liefst 7 miljoen euro over te maken aan Lazio. Voor LaLiga-begrippen, en zeker voor een degradatiekandidaat is dat inmiddels best veel geld.
Real Mallorca zal het komend seizoen niet heel anders aanpakken. Ze hebben een ervaren selectie aangevuld met enkele jonge talenten. Wat ze komend seizoen opnieuw op het hoogste niveau zal moeten houden is het collectief. Want wie kijkt naar de cijfers van vorig seizoen, ziet dat er niet echt een speler bovenuit stak. Dani Rodriguez en Vedat Muriqi zijn dan nog de grootste kartrekkers. Salva Sevilla is inmiddels vertrokken naar Alavés.
Het wordt komend seizoen een helse opgave voor Real Mallorca om in 2023/24 Liga-voetbal te kunnen blijven spelen. Zeker omdat de nieuwe promovendi ook ambitie tonen.
17. Cádiz
Ook in het tweede seizoen van Cádiz op het hoogste niveau werd lijfsbehoud bewerkstelligd. Alleen eindigde de club het seizoen niet met de architect van het Cádiz van de afgelopen jaren, dat vanaf het derde niveau naar LaLiga ging. Alvaro Cervera moest, toen de club op 11 januari nog steeds in de degradatiezone stond, het veld ruimen. Hij stond een vrij passieve 4–4–2 voor waarmee heel gericht via een targetman en behendige aanvaller gecounterd werd.
Sergio Gonzalez kwam ervoor in de plaats. In essentie was de tactiek van de oud-Valladolidcoach niet heel anders, maar hij kreeg er op de markt wel wat versterking bij in de vorm van Idrissi, San Emeterio en Alcaraz.
Cádiz probeert met resultaatvoetbal te overleven de laatste seizoenen en het komende seizoen lijkt dat niet heel anders te gaan worden. De selectie is in grote lijnen nog dezelfde als toen de club aan de vooravond van haar LaLiga-avontuur stond. Er bestaat altijd een soort gevaar dat het effect dan uitwerkt. Sergio Gonzalez maakte dat ook wel mee in zijn derde seizoen bij Valladolid.
Cádiz heeft aan targetman Negredo en de glibberige Lozano komend seizoen alleen niet genoeg om in de Liga te blijven. Er moet meer gebeuren.
18. Almería
We hebben er even op moeten wachten. Het zat eraan te komen. De vraag was alleen: hoe lang nog? Almería staat sinds de zomer van 2019 onder leiding van van de Saudische zakenman Turki Al-Sheikh. Pas met de zesde manager sinds zijn bewind, Rubi, is het gelukt om LaLiga te bereiken. De tactiek die ze daarbij lijken te gebruiken, lijkt op zich best moedig: zoveel mogelijk interessante jonge spelers lokken en die combineren met ervaren Spanjaarden in de hoop dat die jongens doorgroeien. Met Darwin Núñez en Umar Sadiq zijn er wel kopstukken van die tactiek te vinden.
Twee seizoenen ging het mis in de play-offs tegen Girona. In het derde seizoen lagen ze lang een straatlengte voor als koploper op de rest, maar op het eind gingen ze toch weer choken. Op speeldag 41 choketen ze zelfs tegen Alcorcon. Op speeldag 42 lukte het dan eindelijk. Almería is eindelijk waar ze willen en met de financiering van Turki Al-Sheikh lijkt het er wel op dat ze de komende jaren in de Liga te bewonderen zijn.
In het transferbeleid laat Almería deze zomer wel weer zien waar ze op uit zijn. Met de komst van de 18-jarige verdediger Kaiky (7 miljoen euro) en 19-jarige middenvelder Milovanovic (3,5 miljoen euro) investeert Cádiz in jong talent, maar tegelijkertijd halen ze met doelman Fernando Pacheco en spits Leo Bapitstao uitstekende ervaren LaLiga-krachten binnen. Ely en Portillo lopen er in die categorie al rond.
Het enige gevaar van Almería lijkt deze zomer het lot van hun ster duidelijke Umar Sadiq te zijn. Als hij weggaat, moet zijn doelpuntenproductie somehow opgevangen worden. Als dat lukt, zou Almería makkelijk in de middenmoot moeten eindigen in haar eerste jaar. Dat is een beetje waarom Mallorca en Cádiz komend jaar een groot probleem hebben.
19. Real Valladolid
De club van de échte Ronaldo is als enige van de drie degradanten uit 2021 meteen weer terug op het hoogste niveau. Nadat hij Sergio González tot het eind van de rit liet zitten, degradeerden ze op de finaledag tegen kampioen Atlético naar de Segunda. Een roep om verandering en boetedoening volgde. Daarbij was een verrassende zet in petto: als nieuwe technisch directeur kwam Fran Sanchez over van Granada, die net drie succesvolle jaren achter de rug had. Samen met de aanstelling van Pacheta, de ervaren trainer die al met Elche liet zien dat hij realisme kon combineren met resultaten, bleek het een gouden greep. Soms met horten en stoten, maar Valladolid is terug op het hoogste niveau.
Ten opzichte van 2020/21 is er alleen in essentie niet veel veranderd aan de selectie. De rechtsbuiten Gonzalo Plata is een speler waar we op moeten letten, terwijl doelman Asenjo en linksback Sergio Escudero als ervaren krachten zijn bijgevoegd. Wil Real Valladolid kans maken om in 2023/24 ook LaLiga-voetbal te hebben, moet Fran Sanchez nog even aan de weg timmeren.
Net als Cádiz en Mallorca lijkt er namelijk het gevaar te bestaan dat ze zich het snot voor de ogen moeten werken als collectief om de boel overeind te houden, wat ze in 2018/19 en 2019/20 wel is gelukt. In principe is het niet onmogelijk. Momenteel zou ik ze nog op een degradatieplaats zetten. Fran Sanchez moet zich de komende tijd op de transfermarkt laten zien als technisch directeur.
20. Girona
Driemaal is scheepsrecht. Na twee promotieplayoff-finales niet te winnen, ging het voor de derde club uit Catalonië eindelijk wel goed tegen Tenerife. Hoewel het seizoen onder leiding van promotiecoach Míchel — hij flikte het ook met Rayo en Huesca — lang moeizaam verliep, gingen ze als een raket in de tweede seizoenshelft vanuit een 3–4–2–1. Behalve de drie promotiefinales is er in de afgelopen drie jaren nog een overeenkomst: de beruchte targetman Cristhian Stuani is al die seizoenen gewoon bij Girona gebleven. Inmiddels de Uruguayaan al 35 jaar, maar de spits scoort nog altijd heel makkelijk en is een luxeknecht voor Girona gebleken.
Girona is een kleine club, ze hadden drie seizoenen pech, maar er moet niet vergeten worden dat ze lid zijn van de City Group. En dit seizoen merken we alweer volop welke gevolgen dat heeft. Dat brengt ze vermogen en de kracht om te schuiven binnen de City Group. Dat is een smerig voorsprongetje op andere clubs. Zo kunnen ze rechtsback Yan Couto en middenvelder Yangel Herrera vanaf Manchester City verwelkomen. Opzienbarend is de huur van Taty Castellanos. De topspits van de Amerikaanse MLS wordt gehuurd van New York City (vanzelfsprekend lid van de City Group FC).
Nog een stunt vond plaats in de vorm van linksback Miguel Gutiérrez. Onder Zizou liet hij bij Real Madrid al leuke dingen zien, maar in de plannen van Ancelotti kwam hij niet voor. Zo kon hij voor de prijs van 4 miljoen euro overstappen naar Girona. Een geweldig koopje, een transferstunt. Ook Rodrigo Riquelme is een behoorlijke huurdeal van Atlético, daar hij bij Mirandés in de Segunda liet zien duidelijk een stap hoger aan te kunnen.
Girona, een club die al seizoenen weer op de deur van LaLiga bonkte, is terug. Als lid van de City Group, met jong talent, met heel interessante en bevoordeelde transferdeals. Gezien de stilstand bij Cádiz en Mallorca zouden ze zich wel echt moeten kunnen focussen op handhaven.
