Real Sociedad staat inmiddels sinds eind 2018 onder leiding van Imanol Alguacil. De clubman is al tien jaar actief binnen de club; als jeugdtrainer, coach van het B-team (Sanse), een enkele keer als interim en nu al geruime tijd als hoofdcoach. De bescheiden 50-jarige Bask heeft la Real inmiddels gevormd tot een attractief voetballend geheel dat ook zonder bal wedstrijden uitstekend kan domineren. De ideale mix is de zee talent van de jeugdopleiding Zubieta, ervaren capabele voetballers van buitenaf en opwindend jong talent in Europa. Hoewel sinds de zomer van 2020 David Silva wel de speler is die dit team naar serieus grotere hoogten kan tillen. El Mago blijft te allen tijde rustig aan de bal in de kleine ruimte, ook in lastige duels. Zijn aanwezigheid is net als eerder huurling Ødegaard een belangrijke voorwaarde om tegenstanders kapot te kunnen spelen. Zonder de aanwezigheid van een spelmaker kunnen ze tactisch sterk zijn, maar dan moeten ze alsnog harder werken om hun opponent omver te krijgen.
Bijna drie jaar Imanol heeft gezorgd voor ieder seizoen verbetering in prestaties: in 2018/19 eindigden ze 9e, in 2019/20 eindigden ze zesde en in 2020/21 werd een vijfde plaats bereikt tevens een uitgestelde Copa Del Rey-finale gewonnen. Gezien de sterkte van de Spaanse top-4, de aanwezigheid van concurrentie als Villarreal en de eigen ‘kwaaltjes’ in de selectie zal het een uitdaging worden om de prestaties te verbeteren. De kwaaltjes van Real Sociedad kwamen vorig seizoen naar boven na speelronde 10. La Real was een swingend geheel tot daarvoor; met 7 winstpartijen, 2 gelijke spelen en 1 verlies kenden ze een voortreffelijke seizoensstart. Iedereen was fit, tegenstanders werden kapotgespeeld en de adem ontnomen. Na Cádiz-uit (22 november 2020, 0–1 winst) begonnen spelers als David Silva en Mikel Oyarzabal te kwakkelen met hun fitheid; er werd daarna in de Liga tot voor speelronde 22 maar één keer gewonnen. Specifieke kwaliteiten ontbraken ondanks een brede selectie; weg was het ritme, de pausa en de stroom aan goals. Dat toont het punt eigenlijk aan: als iedereen fit is, is Real Sociedad een opzwepende machine, wanneer niet iedereen fit is wordt het zienderogen wat minder. Richting donderdag lijkt (buiten langdurig afwezige linksbacks Rico en Monreal) Ander Barrenetxea de enige afwezige wegens ‘acute lage rugpijn’. De 19-jarige linksbuiten loopt al een tijdje mee bij de hoofdmacht, maar was het seizoen best goed begonnen. Een sterke invalbeurt bij Barça v Real Sociedad (4–2) leverde hem een basisplaats op boven Portu en Januzaj.
Imanol Alguacil wil nog wel eens wat wijzigen/rouleren in zijn basiself, maar momenteel lijkt het volgende waarschijnlijk als basiself:
Remiro
Gorosabel — Aritz — Le Normand — Aihen
Silva — Zubimendi — Merino
Januzaj/Portu — Isak — Oyarzabal
Bij Januzaj/Portu hangt het er van af wat Imanol tegenover Max wil zetten. Iets meer voetbal en techniek van Janu of de agressiviteit/diepte van Portu.
Waar ik al het belang van de spelmaker David Silva, hij is gewoon fit, onderstreepte zijn er natuurlijk meer magiërs. Mikel Merino is een andere sterkhouder op het middenveld. Met enige regelmaat verschijnt deze 25-jarige controleur in de Spaanse selectie. Niet de meest defensieve middenvelder; maar technisch en fysiek sterk waarbij hij ook in de 16 kan arriveren. Waar David Silva wegen baant door de drukte, is Merino meer van het intellect en de passes. Een middenvelder die nog altijd een stapje hogerop zou moeten kunnen.
Iedereen kent uiteraard Alexander Isak. De behendige lange spits wil nog wel eens tegenvallen onder hoge druk, maar hij heeft alles wat je verlangt: werk zonder bal, fysieke kracht, technisch in de kleine ruimte formidabel en biedt mogelijkheden voor het team om aan te sluiten. Bij zijn komst in 2019 had hij nog te maken met Willian José, maar die heeft hij na anderhalf jaar vakkundig naar de uitgang gedreven. La Real wist na zijn sterke EK Isak te binden tot 2026. Hij is bestemd voor grotere hoogten, maar nog een jaartje Anoeta en volwassener worden is heel goed voor hem.
Don Mikel Oyarzabal loopt al sinds 2015/16 mee in de hoofdmacht, maar is nog pas 24. Een speler met een bomvolle rugzak en toch nog relatief jong. De multifunctionele aanvaller doet van alles wat; aan de buitenkant spelen, valse spits zijn, als 10 spelen. Hij is fysiek sterk, behendig in de drukte, scoort en is ook nuttig bij standaardsituaties. De afgelopen twee seizoenen kwam hij braaf aan betrokkenheid bij 40 goals en staat dit seizoen ook alweer op 4 goals.
Oyarzabal, Isak, Merino, Silva. Het zijn samen met keeper Remiro en centrale verdedigers Aritz en Le Normand de namen die je kunt dromen. Daarbuiten schroomt Imanol niet te rouleren; Zubimendi, Guevara als controleurs // Portu, Januzaj, Barrenetxea, Lobete (en andere jeugd) als buitenspelers // aanwinst Sorloth als optie achter Isak // Zaldua als back-up voor rechtsback Gorosabel // linksback AIhen had met de aanwezigheid van Monreal en Rico eigenlijk al weg moeten zijn, maar door blessures doorstond hij de tand des tijds.
Real Sociedad werd op de openingsdag nog, ondanks een kleine comeback, weggepoetst door FC Barcelona met 4–2. Daarna wonnen ze drie keer met een clean sheet: 1–0 tegen een agerend Rayo, 1–0 tegen Levante, 2–0 op bezoek bij Cádiz. De les is; wees Real Sociedad voor. Rayo had als promovendus wat pech met dit openingsschema, maar groeiend in het seizoen zou hun stijl een vervelend tussendoortje kunnen zijn voor de Basken.
Waar voor PSV in mijn ogen het te halen is, is tegenover de backs. Door het centrum weet Real Sociedad meestal goed tegenstanders weg te houden, maar met de aanvalsdrift van Gorosabel en de ietwat mindere Aihen op links zou er met Gakpo en Madueke als troeven iets mogelijk moeten zijn. Op voorwaarde dat PSV zonder Sangaré wel grip kan houden op het middenveld. Tegen Real Sociedad pressen is altijd beter dan jezelf laten opsluiten, want dan word je automatisch speelbal.
