Meer dan LaLiga stond deze week in het teken van Europees voetbal en de daaropvolgende lotingen. De topploegen kennen hun tegenstanders, maar ook de afwisselde vier afvaardigingen. Dat zijn dit keer Sevilla in de CL; Villarreal, Real Sociedad en Granada in de Europa League. Deze afvaardiging (en ook die van andere Europese landen) prikkelt alvast veel meer dan die van het vorige seizoen met Valencia, Sevilla, Espanyol en Getafe. Daarom vind ik het extra leuk dat positieve verschijningen Real Sociedad en Granada tegen respectievelijk AZ en PSV moeten voetballen.
Door de chaotische voetbalkalender vielen de Europese voorrondes en lotingen deze week ook samen met een doordeweekse LaLiga-ronde. Helaas was dat weinig verheffend, om maar heel eerlijk te zijn. Als in; wedstrijden die heel saai waren, maar moeilijk van de grond kwamen en elkander nauwelijks uit evenwicht bracht. Ik probeer hieronder er nog een beetje zin van te maken.
De dinsdag van efficiëntie
Dinsdagavond om 19:00 trapte Real Sociedad in Anoeta af tegen Valencia. Op het eerste gezicht zou dat een knetterend wedstrijdje kunnen zijn. La Real gaat overal heen met een voetballende gedachte; Valencia zet onder Javi Gracia dat soort ploegen goed onder druk. Laat dat net zijn waardoor Real Sociedad al sinds Covid de flow is verloren. Ze dansen, bewegen veel minder soepel. Dat had ook deze avond weer zijn uitwerking. Het team van Imanol Alguacil had vrijwel constant de bal, maar gaten bij Valencia werden niet gevonden. In de tweede helft ging de bal iets sneller rond, maar Valencia werd niet gebroken met diepteacties. Dan weet je dat de bezoekers altijd wel een keer een echt goede kans krijgen; die pakten ze meteen. De vrije middenvelder Wass bracht de vooruitgeschoven Gaya in stelling op de linkerflank zodat hij Maxi Gomez van een 0–1-assist kan voorzien. Dan blijft Real Sociedad achter met 5 punten uit 4 en warempel het geplaagde Valencia staat dan op 7 uit 4. Is het houdbaar wat Valencia doet? Het lijkt er niet op, maar er zijn gekkere dingen gebeurd in voetbal.
De avond vervolgde met een signaal dat Getafe helemaal nog niet dood is; de vreugde van velerlei mensen om hun mislopen van Europees voetbal ten spijt. Je kan zoveel passes versturen en balbezit hebben als je wil, maar het gaat om de efficiëntie van wat je doet. Getafe weet dat perfect uit te buiten. 70 procent balbezit voor Betis? 625 passes voor Betis? Het kan Getafe niets schelen en heel gevaarlijk was Betis ook gewoon niet. Sowieso helpt het niet als je achterin spelers rond hebt lopen als Bartra en Alex Moreno. Het was weinig verwonderlijk dat Getafe al na een helft klaar was met Betis. De 22-jarige linksmid Marc Cucurella zet nu al een jaar de toon bij Bordalas’ team en dat wordt steeds imposanter. Cucurella geeft de eerste aanzet tot de 1–0 halve omhaal van Ángel en Cucurella scoort met zijn chocoladebeen een poeier van een 2–0. 625 passes zeggen ook niets als William Carvalho nog voor rust de bal rechtstreeks in de voeten van huurling Cucho schuift zodat hij Ángel voor de 3–0 kan bedienen. Na rust is het dan ook nog eens de beste verdediger van Betis die tegen twee keer geel oploopt, zodoende mist Aissa Mandi het uitduel met Valencia. Bordalas’ vechtmachine bezoekt Real Sociedad, in essentie niet een heel andere ploeg dan Betis en die zitten in dezelfde hoek waar klappen vallen. Wie komt er minder gewond uit de strijd.. of zelfs als overwinnaar?
De woensdag van ‘hoe tegenstanders van hun stuk te brengen’
Woensdagavond; Atlético speelt een uitduel bij Huesca. Normaal zou ik dat aan me voorbij laten gaan, maar dit keer vond ik dat toch de moeite waard. Na de show tegen een gerouleerd Granada (6–1), voelde ik veel interesse opkomen. Ging Félix weer domineren? Konden Correa, Llorente en Suárez hetzelfde herhalen als zondag? Boy, i was wrong. Tegenwoordig schrijf ik iets meer op wat voor interessants ik zie; ik kwam tot 2 interessante momenten tussen beide ploegen in 45 minuten. Pas in de tweede helft kwam het los; Huesca op goed geluk, Atlético dreef tot voor de wissels weer eens op Félix. De verse krachten na de 60e minuut hielpen Simeone’s team kabaal maken, maar veel te laat. Carrasco en Correa hielpen het verschrikkelijk saaie compacte blok van Huesca van hun stuk te brengen, maar niet genoeg om nog een zege uit het vuur te slepen. Het eerste puntverlies is daar. Ondertussen staat Huesca na vier saaie duels met drie punten uit drie gelijke spelen. Het schema hielp zeker niet mee, maar kom eens je kot uit zeg. Laat wat zien, entertain; heb geen 74% balbezit en geen schot op doel als je zelf het spel moet maken tegen Cádiz, mensen van Huesca.
Real Valladolid is de vreemdsoortigste laagvlieger van alle voetbalcompetities die ik ken. Hoewel Ronaldo er eigenaar is, zit het team van Sergio Gonzalez niet per se vol met wondervoetballers. Fabian Orellana is wellicht sinds deze zomer de bekendste maar daar blijft het wel bij. Met hun heel compacte manier van spelen lukt het ze toch om hun tegenstanders telkens tot het uiterste dwingen, een incidentele grote uitslag daarbuiten gelaten. Vorig seizoen haalden ze een punt in Bernabeu (1–1) en verloren ze thuis maar heel nipt van Zidane’s equipe met 0–1. Afgelopen woensdagavond leek het na het eerste kwartier een simpele zege voor Real Madrid te worden, maar als je dat goede kwartier vol positiewisselingen en verrassing niet gebruikt is dat niet zo slim. Sergio Gónzalez kon spits Weissman bij zich roepen voor de tactische omzettingen en daar was de balans dan weer. Die werd zelden verstoord, incidentele leuke aanvalletjes daarbuiten gelaten. Marcelo, Modric en Jovic combineerden leuk; na rust was er een corner waarbij Jovic keeper Roberto tot het uiterste dwong en Casemiro daarna op de lat schoot. Real Valladolid was meer van het net-niet; vaak ontbrak de laatste goede pass alhoewel Courtois enkele keren tot redding werd gedwongen, waarvan één keer echt serieus toen Weissman op de counter eruit kwam. Nee, het moest van ongelukkige details komen. Verdediger Bruno kan erover meepraten; Valverde profiteerde van zijn treuzelen, bracht de bal het strafschopgebied in en zag de bal als in een flipperkast via Bruno’s voeten ongelukkig voor de voeten van Vinicius belanden; 1–0. Zo kan voetbal tegenwoordig in de LaLiga-wildernis der reactieve voetbalstijlen verlopen.
Na afloop gaf Zidane niet geheel onterecht aan dat zijn team nog in een experimentele fase zit; er was immers geen normale voorbereiding mogelijk. Een terecht excuus, maar dan helpt het niet als Hazard in de vicieuze cirkel van blessure, herstel, dichtbij rentree, blessure zit. Je kan er soms het als voetnoot afdoend overheen stappen, maar deze vrijdag werd bekend dat Carvajal er voor twee maanden uit ligt. Ja, dat is de positie waar Hakimi twee jaar de gedroomde opvolger voor de Spanjaard bleek. Alleen kreeg hij geen garanties op een vaste basisplek. Dan kom je in de pool namen met Odriozola, Nacho, Vazquez en anders Militao. Eerstgenoemde heeft nooit echt kunnen overtuigen in de afgelopen twee jaar, terwijl je soms maanden niets verneemt van Lucas Vazquez & Nacho en daar zijn ze dan opeens weer. We gaan zondag wel weer zien tegen Levante welke gedachten Zizou heeft. Odriozola speelde tegen Valladolid, maar tegen het countervaardige Levante is het best mogelijk dat hij defensieve foutjes kan maken die dodelijk zijn.
De donderdag van jonkie Fati en oudje Navas
Terwijl wij allemaal ouder worden, lijkt Jesus Navas eeuwig jong te blijven. Eerst als buitenspeler, daarna als wingback. Nu Banega weg is bij Sevilla zoeken ze naar hun nieuwe balans en dan is het momenteel Navas die zijn ploeg het meest op sleeptouw neemt in de eindfase. Zondag gaf hij een schitterende assist op de 1–1 van Luuk de Jong bij Cádiz; donderdag zette hij nog maar eens voor op En-Nesyri in de 92e minuut. Ik zat stom geslagen voor mijn laptop want het kon toch helemaal niet dat Sevilla in een wedstrijd zonder goede aanval dankzij een mini-kans alsnog wint? Blijkbaar wel en dat is toch wéér te danken aan Navas. Hopelijk stelt hij zondag niet teleur in de tempel die Camp Nou heet.
Al sinds 2014/15 had Barça geen zege geboekt in Balaídos, bij Celta de Vigo. Zo’n statistiek hadden ze vroeger ook eens bij Real Sociedad-uit, maar dan erger. Hoe slecht Celta vorig seizoen ook was; Aspas schoot gewoon laat 2–2 binnen. Dan ga je toch met net iets meer spanning ervoor zitten deze natte en winderige donderdag in Vigo. Nog meer als je weet dat Celta de eerste wedstrijden een soort van blijk geeft dat ze aan de beterende hand zijn. Na 10 minuten was dat gevoel verdwenen toen man-in-form Ansu Fati op aangeven van Coutinho imposant langs Aidoo snelde en met buitenkant rechts(?) knap binnentikte. Je zou verwachten dat Barça dan in zo’n fase meteen doordrukt, want Tapia was Coutinho meerdere malen kwijt. Alleen drukten ze niet door en bleef het een beetje halfbakken, blaffen maar niet bijten. Celta kon in de wedstrijd groeien en speldenprikken uitdelen; Lenglet ging daarbij twee keer de fout in en moest inrukken. Zodoende moest Barça het met 10 man laten zien en dat deden ze voornamelijk via Messi. In het eerste kwartier na rust was hij heel bedrijvig en bezegelde dat met een fijne solo die de 0–2 eigen goal van Olaza inleidde. Daarna was het vooral aan Celta via Nolito, maar een serieuze kans van hen was er alleen in de 73e minuut toen hij op Neto schoot en Baeza die via Sergi Roberto over de lat schoot. In de slotfase gooide Messi er nog eens een solo uit, een scrimmage volgde en uiteindelijk scoorde Sergi Robert onberispelijk en keihard de 0–3.
Voor de Catalanen is het een winst dat ze ook met 10 man dit soort duels uit het vuur slepen, want dat wilde vorig seizoen bijvoorbeeld bij Espanyol-uit nog misgaan toen Frenkie de Jong, die tegen Celta sterk speelde, rood pakte. De andere winst vind ik toch wel dat Coutinho zich de eerste twee wedstrijden goed heeft weten te settelen, want dit seizoen moet toch die van de rechtvaardiging van zijn aankoop voor een miljoenenbedrag zijn. Celta, aan de andere kant, laat zien dat het als team er eigenlijk helemaal nog niet klaar voor is om een hele helft lang Barça proberen terug te drukken en de man-meer-situatie uit te buiten. Ze missen een gevaarlijke (schaduw)spits waaromheen de vele haantjes als Nolito, Aspas en Mor hun dingen kunnen doen; ze moeten een vaste partner voor de nu al positioneel sterke Tapia vinden (wellicht in de vorm van de al aanwezige Beltran). Celta heeft diep gezeten, moet langzaam uit het dal klimmen en dan zijn deze eisen iets te gortig. Zeker als Tapia veel tijd kwijt is aan het volgen van Coutinho.
Is balbezit zaligmakend? Nee, dat heb ik bij Betis besproken. Verre van zaligmakend. Maar net zo min is controle zaligmakend, wat je ziet aan een hortend en stotend Sevilla maar ook aan Athletic Club. Zij leunen al een tijdje op een sterke verdediging en defensief sterk middenveld, maar dat blokkeert ze in aanvallend opzicht enorm. Vorig seizoen scoorden ze maar 41 keer (8 keer vanaf de stip) en was er al de kritiek op het aanvalsspel; dat komt dit seizoen nog meer onder een vergrootglas. Eerst was er drie weken terug de onnodige nederlaag bij Granada, maar tegen Cádiz was het dus opnieuw raak. Athletic Club had controle, maar na een eigen goal hadden ze er dus helemaal niets meer aan. Promovendus Cádiz trok zich terug op eigen helft en verzilverde zorgeloos de 0–1 zege.. Het wordt inmiddels wel eens tijd om Gaizka Garitano kritisch te benaderen. Wat Athltic Club laat zien is veel te rigide en extreem saai voetbal, ondanks dat de kracht van deze selectie zéker in het defensieve ligt.
Zaterdag
16:00 Atlético Madrid v Villarreal ( 1 = 1,68 ; X = 3,80 ; 2 = 5,50 )
De tweede test voor Emery’s Villarreal in zeven dagen. Kunnen ze zich herpakken van een kansloze exercitie bij Barça en het wel doen in het bastion van Atlético? Dat lijkt een te zware horde op het moment, de veelzijdigheid van Atlético en de organisatorische kinderziektes van Villarreal in ogenschouw nemend.
18:30 Real Sociedad v Getafe ( 1 = 2,20 ; X = 3,15 ; 2 = 3,75 )
Real Sociedad heeft moeite om compacte ploegen kapot te spelen en dan heb je met Getafe nog net niet de buitencategorie te pakken. Zeker gezien het feit dat Getafe na drie duels zonder tegengoals is, een Cucurella in topvorm heeft en tegen ploegen als Valladolid, Valencia en Real Madrid in totaal maar één keer scoorde vind ik Getafe meer favoriet. Interessant dat Real Sociedad hier bij Unibet zoveel meer favoriet is.
21:00 Valencia v Real Betis ( 1 = 2,98 ; X = 3,30 ; 2 = 2,50 )
Real Betis reist zonder Aissa Mandi af naar Mestalla. Dat is een domper gezien hun problemen op defensief gebied. De kans is groot dat Sidnei dan maar ondersteuning moet bieden voor de zin en onzin van Bartra en Alex Moreno. Het zal zeker interessant zijn in hoeverre William Carvalho en Guido Rodriguez zich houden onder Valencia’s druk, maar ik denk dat de sleutel toch grotendeels gaat liggen op de flank waar Gaya en Emerson elkaar veelvuldig tegen gaan komen.
Zondag
16:00 Levante v Real Madrid ( 1 = 6,25 ; X = 4,50 ; 2 = 1,52 )
Aan Levante de taak om Real Madrid te verslaan in de reactie, ze te verleiden tot foutjes. Dat Real Madrid iets te ver naar voren schuift en dan Levante toe kan slaan. Wat gaat Zidane nu doen aan de kwetsbare rechterkant? Deze wedstrijd kán interessant worden, maar daar spelen factoren een rol in waar ik nu even niet enorm veel zicht op heb.
21:00 FC Barcelona v Sevilla ( 1 = 1,62 ; X = 4,20 ; 2 = 5,50 )
Een partidazo tussen nog ongeslagen ploegen; de nummer 2 tegen de nummer 4 van vorig seizoen. De linkerflank van Barça (Alba/Fati) in bloedvorm tegen de rechterflank van Sevilla en vooral Navas in bloedvorm. En voor dit Barça een interessante uitdaging om het heel sterke hart van Sevilla (Koundé, Diego Carlos, Fernando) uiteen te spelen. Ik heb zo het idee dat Ocampos gewoon weer vanaf links komt in plaats van rechts tegen Levante. Lopetegui ziet dit overigens vanaf de tribune aan, want hij kreeg twee keer geel voor bulderen tegen de arbitrage.
